Pozytywne nastawienie
Rozmowa leczy rany. Najważniejsze jest aby zarówno pacjent i terapeuta myśleli pozytywnie i znaleźli rozwiązanie problemów w celu przywróceniu pacjentowi pełnej niezależności. Znalezienie mocnych stron pacjenta dzięki, którym możliwa będzie praca funkcjonalna na słabszych odcinkach i ciągłe motywowanie pacjenta przez terapeutę.
Praca funkcjonalna
Nie zadawaj zbędnych ćwiczeń. Musimy pamiętać, że pacjent nie mieszka w gabinecie rehabilitacyjnym, a swoje umiejętności musi wykorzystywać do czynności dnia codziennego. Terapia musi uwzględniać problemy funkcjonalne, pacjent nie jest zainteresowany wzmocnieniem mięśni tylko wykonaniem utrudnionej czynności.
Praca bez bólu
Wczuj się w pacjenta. Ból jest sygnałem wysyłanym przez nasze ciało mówiący o tym, że dzieje się coś niedobrego. Terapeuta musi sprawnie szafować bólem by nie zniechęcić pacjenta do dalszej terapii.
Pacjent jako całość
Myślenie globalne. Pacjent nie jest tylko operowanym kolanem, udarem mózgu, czy endoprotezą. Każdy detal wpływa na pracę całego naszego organizmu, zadaniem terapeuty jest obserwacja całości zachowań pacjenta by wykluczyć patologiczne wzorce zachowań.
Nauczanie motoryczne
Powtarzanie do ulepszenia czynności. Dzięki powtarzaniu ćwiczenia nauczamy nas mózg zapomnianych czynności, dzięki ćwiczeniom jesteśmy w stanie wykonać zadanie lepiej i szybciej. Ważne jest by ćwiczenia wykonywać w różnych sytuacjach.
Profilaktyka
Myśl zanim będzie za późno. Profilaktyka to aż 80% sytuacji których można uniknąć poddając swój organizm samodyscyplinie. Dieta, ćwiczenia, badania, regularne odwiedziny fizjoterapeuty i relaks pozwala unikać przykrych odwiedzin szpitala i żmudnej drogi powrotu do zdrowia.
Dowiedz się komu możemy pomóc?
Dodatkowe porady na temat rehabilitacji znajdziesz poniżej:
Rehabilitacja po udarze mózgu →
Rehabilitacja po wszczepieniu endoprotezy →
mgr Jakub Lisiecki